Z ubezpieczenia OC sprawcy wypadku samochodowego poszkodowani mają prawo starać się o szereg świadczeń mających za zadanie wyrównanie poniesionej przez nich szkody. Najbardziej znane jest jednorazowe odszkodowanie po wypadku samochodowym za straty majątkowe. Ale to nie wszystko. W przypadku, gdy doszło do uszkodzenia ciała czy rozstroju zdrowia, pojawiło się trwałe kalectwo, poszkodowani mogą ubiegać się o świadczenia, które są wymienione w art. 444-447 Kodeksu cywilnego. Przede wszystkim jest to zwrot kosztów leczenia, rehabilitacji, zadośćuczynienie za ból, cierpienie i doznaną krzywdę oraz rentę wyrównawczą.
Warto jednak pamiętać, że renta za wypadek samochodowy nie należy się każdemu poszkodowanemu. Sytuacje, w których ubezpieczyciel sprawcy wypadku samochodowego będzie zobowiązany do wypłaty tego świadczenia określa Kodeks Cywilny:
Abu w ogóle renta wyrównawcza mogła zostać wypłacona osobie poszkodowanej w wypadku samochodowym, poszkodowany musi wykazać ścisły związek przyczynowo – skutkowy, jaki zaszedł między doznanymi w wyniku wypadku samochodowego obrażeniami ciała, w skutek których doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu – kalectwo, a zmniejszeniem otrzymywanego przez siebie wynagrodzenia za dotychczas wykonywaną pracę.
By nie było wątpliwości w sposobie wyliczenia renty wyrównawczej dla ofiar wypadków komunikacyjnych, warto zapoznać się z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2018 roku, które zostało wydane w sprawie o sygn. akt I PK 95/17.
Sąd Najwyższy stwierdził tutaj, że podstawą do obliczenia renty wyrównawczej w szkodzie powinno być „ustalenie faktycznych możliwości podjęcia przez poszkodowanego działalności zarobkowej”.
Przy tejże ocenie zdolności należy wziąć pod uwagę zarobki, które poszkodowany przypuszczalnie osiągnąłby, gdyby nie uległ wypadkowi. Następnie owe zarobki należy zestawić z wynagrodzeniem, jakie poszkodowany może osiągnąć w sytuacji, gdy ma - po wypadku w wyniku doznanego urazu i jego trwałych następstw takich jak kalectwo - ograniczoną zdolność do pracy. Jest to tak zwana metoda różnicy.
Na przykład – poszkodowany przed wypadkiem samochodowym pracował w magazynie. Za swoje obowiązki zawodowe otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 3.000 zł netto. Wypadek samochodowy, któremu uległ spowodował pogorszenie jego stanu zdrowia, że zmuszony był podjąć się pracy biurowej z wynagrodzeniem w wysokości 2300 zł netto. Różnica w wynagrodzeniu wynosi tutaj 700 zł. I to kwota 700 zł będzie stanowiła rentę wyrównawczą wypłacaną co miesiąc, której może dochodzić poszkodowany od osoby zobowiązanej do naprawienia szkody.
Ale niekoniecznie poszkodowany musi zgodzić się na rentę wyrównawczą. Zgodnie z art. 447 k.c.: „Z ważnych powodów sąd może na żądanie poszkodowanego przyznać mu zamiast renty lub jej części odszkodowanie jednorazowe. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy poszkodowany stał się inwalidą, a przyznanie jednorazowego odszkodowania ułatwi mu wykonywanie nowego zawodu”. Ta regulacja prawna oznacza, że osoba poważnie poszkodowana w wypadku samochodowym, która poprzez swoje kalectwo całkowicie lub częściowo stała się niezdolna, by wykonywać pracę zarobkową, może starać się o zamianę przysługującej renty wyrównawczej (art. 444 § 2 k.c.) na jednorazowe odszkodowanie po wypadku samochodowym. Polega to na tak zwanym skapitalizowaniu renty wyrównawczej.
Kapitalizacja renty jest możliwa tylko i wyłącznie na wyraźne żądanie osoby poszkodowanej. Powinny w sukurs za tym iść ważne powody. Jednym z nich jest chęć przygotowania się do wykonywania innego zawodu przez poszkodowanego. Kapitalizacja renty może też być uzasadniona w sytuacji, gdy wysokość przyznaj renty wyrównawczej jest niewielka a jej kapitalizacja pozwoli na racjonalne wykorzystanie.